آیت‌الله سید عبدالحسین شرف‌الدین، سال‌ها پس از شهادت آقا سید جمال‌الدین، در کتاب گران‌سنگ خود «بغیه‌الراغبین»، ضمن گزارش دیدار سال 1318ق خویش با نامبرده در نجف، از علم، فضل، وسعت اطلاعات، تسلط فراوان وی بر احادیث و تفاسیر قرآن، همچنین از صداقت و ورع نامبرده با تعابیر سنگینی تجلیل کرد [14] و نهایتاً وی را «مظلوم» خواند [15]. براستی فقیهی چون شرف‌الدین که احتیاطش زبان‌زد عام و خاص بود، اگر آقا سید جمال‌الدین را «لامذهب»

آقا سید جمال‌الدین آسیب‌شناسانه تأکید داشت که ظلم و استبداد حاکم چون تا پایین‌ترین لایه‌های اجتماع تسری می‌یابد، لاجرم موجب پیدایش و فراگیری تفرقه، فقر، بی‌نوایی، بیماری و جهل در سطح جامعه خواهد شد و تا وقتی حاکم ظالم و مستبد است، سایه‌ی شوم این تفرقه، فقر، بی‌نوایی، بیماری و جهل از فراز جامعه رخت بر نخواهد بست. وی می‌گفت [6]: «در مملکتی که سلطان ظالم و سلطنت مستبده شد، تمام افراد رعیت ظالم و بدخواه یکدیگرند. به خوبی معلوم می‌شود که در چنین مملکتی تمام

در فهرست ششم تعداد اسامی 121 عضو رسمی قطعی لژ بیداری ایران ذکر و مهم‌ترین اطلاعات موجود در پرونده‌های آنان ارائه شده است. فهرست ششم نیز که با فهرست پنجم مشابهت فراوانی دارد، عدم عضویت آقا سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی را تأیید می‌کند. بر اساس فهرست اخیر، نام آقا سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی نه در میان اعضای رسمی قطعی لژ بیداری ایران موجود است و نه حتی در میان کسانی که جهت عضویت در لژ معرفی شده بودند اما